Hira

Yavaş yavaş içerideki ışığa alışınca,
Görürsün ki ışığın kaynağı sensin;
Aranan, arayandır…

Ben Hira!

Neden var olduğumu, ne aradığımı, ne bulduğumu bilmeden ömrümün yarısını geçirmiş cahil bir kızdım şimdiye kadar.

Bunca zaman sandım ki mutluluk büyük evlerin üst katlarında… Huzuru, sakinliği, hakikati hep yükseklerde, hatta bende var olmayan her şeyde aradım. Ne aradığım şey doğruymuş ne de aradığım yer. Varlığından veya yokluğundan şikâyet ettiğim her şey bir başkası için nimet, benim içinse imtihanmış aslında.

Benim önüme yollar çıkmayınca ben yola çıktım. Yol ayrımları bir dakika bile korkutmadı beni. İstediğim hayatı arıyor, kaderin güvenli ağlarına sırtımı yaslıyordum hayatımda ilk kez. İlk kez, kendim için adımlar atıyordum.

(Tanıtım Bülteninden)