Yolundan Ayrılan Ağaç

kendim için çattığım ateşlerde yandım
kanatlarımı tutuşturdum mevzilendiğim baruttan
kuş aylarında kanatlarım üşümeseydi 
belki içimdeki ateşe de söz geçirecektim
belki kırıldığım yerden başa döndüğüm olacaktı
belki yanağından öptüğüm adanda mahsur, susacaktım
hem tanrı ile yazdığım öyküden çıkıp gittiğimi de 
yalnızca size söyleyecektim
size gerçekten söyleyecektim 
öldüğümden kaç beden büyük yaşadığımı da söyleyecektim
söylediğimde size ben
kırıldığım dağların odunundan
bir kürdan kırıntısını bile tükürecektim mihnetin yüzüne
bu yüzden sevdiğim bulutlardan kovdun kendimi
bu yüzden kendim için çattığım ateşlerde yundum