Kozağaç Ulu Ağaç Dünden Bugüne Kozağaç

İlk sayısını çıkardığımız KOZAĞAÇ KÖYÜ dergisi ile siz Saygı değer hemşerilerimle buluşmaktan, sizlere hitap etmekten onur ve mutluluk duyuyorum. Bu dergi Kozağaç Sosyal Yardımlaşma ve Dayanışma Derneği ile siz Kozağaç’lı hemşerilerimin ortak ürünüdür. Başta, büyük bir özveri ile çalışan derneğimizin yönetim kurulu üyesi arkadaşlarım ve fikirleri ile çalışmaları ile bize desteğini eksik etmeyen köylülerimiz olmak üzere bütün hemşerilerime şükranlarımı arz eder, sevgiler saygılar sunarım. Neden dergi? Onu sizlerle paylaşayım. Bu çalışma; kültürümüzü, kültürel varlıklarımızı konu alıyor. Şimdiye kadar köyümüzde kültürel anlamda araştırma yapılmamış, kültürel varlıklarımız kayıt altına alınmamış. yazılmamış olanları sonraki sayılarla yazma kayıt altına alıp geleceğimize aktarma şansımızı kullanmak içindir. Dileğimiz sizlerin de yardımıyla hedefimize ulaşma şansı yakalamaktır. Bu da bizim sesli düşündüğümüz hayalimiz.
İnsanlığın var oluşundan günümüze kadar insanlar birbirleriyle bir şekilde iletişim kurmuşlar, bu ya doğrudan ya da dolaylı olarak gerçekleşmiş. Yüz yüze olunca problem yok doğrudan konuşarak 
iletişim kurulmuş, bilgi deneyim aktarımı sağlanmış ama; Ya paylaşacak kişiler birbirinden uzaktaysa? İşte o zaman sıkıntı çıkmış, değişik yollar aramışlar; tarih yolculuğunda günün 
şartlarına göre çeşitli iletişim araçları geliştirmişler. Geliştirdikleri araçlarla iletişimlerini kurmuşlar, birbirlerinden bilgi, deneyim haber almışlar, gerekli bilgileri göndermişler. İnsanların 
iletişim arzusu ve gerekliliği kendileri arasındaki yakınlaşmayı ve dostluğu geliştirmiş. Birlikte köyler, kasabalar şehirler kurmuşlar, ortak yaşamın sonucu olarak kültürler oluşturup uygarlıklar 
yaratmışlar. Hızlı yol alarak bugünkü dünyayı kurmuşlar. İletişim araçlarından bir tanesi var ki; yazının bulunuşu tarihi başlatacak kadar güçlü çıkmış. Her geçen gün biraz daha güçlenerek 
etkinliğini artırmış, dünyanın bir anlamda yazgısı değişmiş. Söylediğimiz sürece uygun olarak Binlerce yıl önce atalarımız da Runik Alfabesi olarak adlandırılan kendi alfabesini geliştirmiş. 
Binlerce yıl diyoruz. Bu alfabe ile bugün ata yurdunda sürekli gün yüzüne çıkarılan mezarlarda tarihimizi aydınlatan kalıntılar bulunuyor. Bunlardan bir tanesi de Esik (Issık ) Kurganından çıkan 
gümüş kâsenin üzerinde 26 harflik bir yazı. Yazının tercümesini Süleymanov şu şekilde yapmıştır: “Khan uya Üç otuzı (da) yok boltı utığsi tozıltı.” “Han’ın oğlu yirmi üç yaşında yok oldu (Halkın?) 
adı sanı da yok oldu.”1 Isık Kurganına defnedilen Han’ın oğlunun ölümünü bu çağda öğrenebiliyoruz. Yazı böyle bir şey kendinden sonra gelen iletişim araçlarını bile kendisinin üzerine inşa etmeyi 
sağlamış. Yazı ile bilgi depolamanın ömrü çok uzamış, sözün kısası binlerce yıl önce yazılmış bir not bugün bile o günün bilgi ve tecrübesini o günün cümleleri ile anlatabiliyor. “Söz unutulur, 
yazı unutulmaz” dedirtecek kadar etkili olmuş. Biz de bu çalışmamızla köyümüzün kültür tarihinde bir çizgi olsun istiyoruz. Öz kültürümüzü, kültürel varlıklarımızı yarınlara aktaralım istiyoruz.
Uluslar; dillerine, kültürlerine ve tarihlerine sahip çıkarak ayakta kalırlar. Dillerini yaşatarak, kültürlerini yaşayarak, tarihlerine sahip çıkıp geçmişten ders çıkartarak ve bağlarının gelişmesi 
için gelenek ve göreneklerine sıkı sıkıya bağlı yaşayarak mümkün olur. Türk Ulusu; dili, kültürü ve tarihi ile bu güce fazlasıyla sahiptir. Mustafa Kemal Atatürk’ün Türk Gençliğine işaret 
buyurdukları üzere “muhtaç olduğunuz kudret damarlarınızdaki asil kanda mevcuttur.” Bu düşünceden yola çıkılarak atamızın sözlerini bir daha duyarak, Kozağaçlılık ruhunu pekiştirip yaşamak, 
birliğimizi korumak,  yaşatmak  olmalıdır.  Bu  uğurda  atılmış  adımları  desteklemek,  gerekli dayanışmayı oluşturmak güçlendirmek için el ele gönül gönüle çalışmak birincil görevimizdir.