Delikten
Işıl Camgöz'ün kitabı Delikten ve Yeğdir başlıklı iki bölümde toplanmış öykülerden oluşuyor. Kitap içinde göndermeler yapılan şarkılara erişebileceğiniz QR kodlar ile de okuyucuyu ritmine ortak olmaya davet ediyor.
Delikten; sıkışmış, arada kalmış, kendileri oldukları için toplum dışına itilmiş karakterlerin var olma çabalarını mizahi öğelerle okuyucuya aktarıyor. Karakterlerin çoğu bu çabanın bir sonucu yahut gerekliliği olarak ya yoğun çatışmalara giriyor yahut da yuva özlemiyle güvenli sulara, yani geçmişlerine dönüp nostaljiye tutunuyor. Böylelikle duygudan duyguya geçebileceğiniz keyifli bir okuma deneyimi ortaya çıkıyor.
“Sizi küçükken severler miydi? Zabıtalar küçücük çocukların tezgahlarını dağıtıyorlar, sizin haberiniz var mı doktor? …Kumrular var mı doktor? Bu hastanede kumrular var mı? Kadınlar leb demeden leblebi diyen erkeklerden çok çekiyorlar, biliyor musunuz? Bazen aşık oluyorum, karşılığı olmuyor; bazen karşılığı çok ağır oluyor doktor! Anılarım var benim; beni unutamayanlar da var. Ama hiç önemi yok bunların. Çünkü yaşlanabilirsek hepimiz huzur evine gideceğiz. Yine de beni sevsinler, sevsinler, sevin doktor! Beni bırakmayın!”
(Tanıtım Bülteninden)
Işıl Camgöz'ün kitabı Delikten ve Yeğdir başlıklı iki bölümde toplanmış öykülerden oluşuyor. Kitap içinde göndermeler yapılan şarkılara erişebileceğiniz QR kodlar ile de okuyucuyu ritmine ortak olmaya davet ediyor.
Delikten; sıkışmış, arada kalmış, kendileri oldukları için toplum dışına itilmiş karakterlerin var olma çabalarını mizahi öğelerle okuyucuya aktarıyor. Karakterlerin çoğu bu çabanın bir sonucu yahut gerekliliği olarak ya yoğun çatışmalara giriyor yahut da yuva özlemiyle güvenli sulara, yani geçmişlerine dönüp nostaljiye tutunuyor. Böylelikle duygudan duyguya geçebileceğiniz keyifli bir okuma deneyimi ortaya çıkıyor.
“Sizi küçükken severler miydi? Zabıtalar küçücük çocukların tezgahlarını dağıtıyorlar, sizin haberiniz var mı doktor? …Kumrular var mı doktor? Bu hastanede kumrular var mı? Kadınlar leb demeden leblebi diyen erkeklerden çok çekiyorlar, biliyor musunuz? Bazen aşık oluyorum, karşılığı olmuyor; bazen karşılığı çok ağır oluyor doktor! Anılarım var benim; beni unutamayanlar da var. Ama hiç önemi yok bunların. Çünkü yaşlanabilirsek hepimiz huzur evine gideceğiz. Yine de beni sevsinler, sevsinler, sevin doktor! Beni bırakmayın!”
(Tanıtım Bülteninden)
