Üzgünlük

amansız bir sancıyla söyledim
ne söyledimse
iyileşir sandım geçmeyen yara
eski zamanlar yılgın künye
itiraf edelim, ne güzeldi
akşam ezanıyla koşmak evlere

yalnızım derdim hep, değilken bile
küserdim, açsa da rengarenk her şeyi çiçek
anladım, ne güzel şeymiş elini tutmak hey! kalkmak dahi istemiyor şimdi yerinden
sabah akşam, üşengeç sevişmek

ben hiç babamı kaybetmedim
teşekkürler tanrım, sağ annem de
uzaklaştı varmak
bir sana geldikçe sevdiğim işte
ve yetmedi, ne söyledimse!

(Tanıtım Bülteninden)