Ömürname

Ömürname
“ …
Altın yanmaz ateşte, gün güneşte erimez
Akın yoksa atiye, asil atlar yürümez
Baş eğilir secdede, yürek bir başka vurur
Yiğitlik ona derler ki dağlarca dik durur
Zulme karşı dik duran başlar elbette merttir
Mazlumun imdadına ses vermeyen namerttir
Belki de gönüllerde dumanlı dağlar kadar
Hiç hatıra gelmeyen sonsuz hazineler var

Kul haddini bilirse gül kokar emelleri
Yumruk olup göğsüne inmez kendi elleri
Bir gün sen de anlarsın güneşin solduğunu
Bu dünya hayatının hep yalan olduğunu
Kim arar seni sonra, yokluğunda kim özler
Kim bakar bulutlara, yağmurları kim gözler
Satın almaz kimseler bir dirheme satsan da
Yer seni kabul etmez iki büklüm yatsan da

Alınlarda ak, kara yaşanırken yazılar
Yüreklere yüklenir bazen hazlar, sızılar
Gün olur günler geçer gencecik bir bedende
Gün olur günler biter, öz ölür sende, bende
Ay akar, aylar akar, yıllar akar yel gibi
Bazen olur gözlerin sana bakar el gibi
Can akar, canlar akar her nefeste, her anda
Ömür böyle yaşanır, böyle geçer bu handa

Hayalden ibarettir hayat denen hengâme
Sonunda demir alır dünyadan ömürname ”