Ester

Kocaman bir hiçliğin içinden geliyorum sana
Merhameti veba gibi gören o canavarlaşmış ruhlardan sıyrılarak
İliklerine kadar sömürülen iyiliklerin küllerini avuçlaya avuçlaya
Beni anlıyor musun ruhumun çölünde bir gül gibi yaşamı direten insan
İnsanın insanana sığınamadığı bir çağdan geliyorum sa na
Yaşam bu kadar boğazlanırken ciğerlerine dolan hava
Gözlerinde annen Havva'nın mahcubiyeti
Söylesene kaç kez öldürdü cenneten kovulan Adem'in bakışları seni

(Tanıtım Bülteninden)