Unutulmuş Ruhlar Ülkesi

Her şafağa,
aydınlığını kavuşturmak için
koşuyorum bir umut,
geceden...
bütün ışığımı çekiyor içine
ve sönmüşlüğünü yükleyip
gözlerime,
ruhumun üstünü çizip geçiyor...
kalıyorum dizüstü
çaresiz boğuntuyla,
ama sen,
gündoğumundan da
taze bir ışık ile
doluyorsun gözlerime...
ve yıldızlar,
beni bekliyor gecelerine,
mavi yüzümün
kuzey serinliğinde...