Beyaz Geceler

Yalnızlık içinde kaybolmuş bir adam, kendisi gibi bir “yalnız”a rastladığında yaşamının en derin yanılgısına da adım atar. St. Petersburg’un hiç kararmayan gecelerinde buluşan iki yalnız ruh, birlikte geçirdikleri dört beyaz gece boyunca dile dökmekten korktukları hislerini ve düşüncelerini açığa çıkarırlar. Onların hayal dünyası, gerçeğin soğuk ve sert yüzünden kaçış gibidir; zira bu dünya, onlar için nihai bir sığınak, bir arayıştır. Dostoyevski, Beyaz Geceler’de masumiyetin ve karanlığın derinliklerinde gizlenen melankolinin izini sürer.
Başkasının Karısı, karısının sadakatine dair kuşkularının esiri olan İvan Andreyeviç’in nasıl bir deliliğe sürüklendiğini anlatır. Kuşkuları adım adım bir saplantıya dönüşen Andreyeviç, paranoyanın acımasız pençesinde yaşamaya başlar. Onun paranoyası, sadece bireysel bir trajedi değildir. Başkasının Karısı, hislerinin sultasında kalmış birinin bu sahte bilgiyi hayatına rehber edinmesinin trajikomik bir portresidir.
Beyaz Geceler ve Başkasının Karısı, Nihal Yalaza Taluy’un titiz çevirisiyle Ketebe’de!