Ateşte Açan Çiçek

Kenarı kırılmış puslu bir aynada saçlarımın kesilmesini üzülerek seyrediyor, bir yandan da “Ne olur yapma anneciğim…”diye ağlıyordum.

Makası almaya çalıştığımda elime tokat yedim. Ben kıpırdadıkça daha fazla kesmeye başladı. Tutam tutam yere dökülen saçlarıma gözlerim yaşararak baktım, ağlamaya bile iznim yoktu.

“Rahat dur! Beni anlamıyor musun? Sana kaç defa anlattım.” Anlatmıştı. Bir yanım hak veriyor, diğer yanım belime kadar uzanan saçlarımı kesmesini istemiyordu.

- Mustafa Tenker -

(Tanıtım Bülteninden)