Zaman ve Nefes - Umut

"Of... Niye ölürken insanın önüne beyaz bir sinemada geçmişi sergilenir ki? Niye ondan sonraki süreç getirilmez? Olsun be, belki böylesi daha iyidir.
İnsanın unutulduğunu görmek ya da bilmek, belki de daha çok canını acıtır. Bari sen beni hemen unutma Sait Baba, arada bir mezarıma gel ama mersin almayı da sakın unutma. Sonra bir güzel de mezarımı sula. Ne olur ne olmaz, olur da bir gün Hazal çıkıp gelirse benim öyle kolay kolay unutulmayacağımı anlasın.
Bir de olur ya Sait Baba, Hazal'la denk gelip dertleşir de, ‘Son sözü ne oldu?' diye sorarsa, ‘Hiç kimseyi bir daha sevmesin dedi,' dersin. Yok, Sait Baba, mutluluğunda gözüm yok ama o sevince ger- çekten öldürüyor be Sait Baba. Yoksa şu anki ölümüm, tarihe alt tarafı, Bir Uçak Kazası diye geçecek. Bu arada Sait Baba, tarihe bu da not düşülsün. ‘Biz size UMUT olmak istedik, siz ise bizi çok yalnız öldürdünüz.'
Peki, Yiğit Bey oğlum... Peki..."

(Tanıtım Bülteninden)