Umuda Akın

Esmer, güzel bir yüz baktığı, koyu derin gözler gördüğü… Acının o bilinmez hali yine asılı kalıyor içinde bir yerde. Eteklerine şefkat tutunmuş, üstünü iyilik örtmüş, dokunsa kırılır diye korkarcasına kendini tutmakta olan bir ifade karşısındaki adamda. Aslı'da ise uzun zamandır yoksunluğa mahkûm edilmiş, suçlu, kaçak, ürkek ve düşlerin sahtekârlığından haberdar bir hal.

“Haftalardır bu haldeyim. Sustukça içimi kaplıyorsun. Konuşsam, tamamen sensizlikte kalma ihtimalim var. Çaresiz kaldım Aslı. Böyle, nefesim bitecekmiş gibi, yıllardır sana doğru koşmuşum da, daha yeni yetişebilmişim gibi.” diyor.

(Tanıtım Bülteninden)