Çaba

İçinde bulunduğum hayatı ben seçmedim. Aksine, eksikliklerini düzeltmek için çabalayıp durdum çoğu zaman. Etrafımdakiler yetmezmiş gibi bir de sen çıkıverdin ortaya şimdi. Kabuk tutmasına mani olup ha bire kanattın yaramı. Zamana yenik düştü çoğu zaman duygularım. Buna rağmen yılmadım, her seferinde ayağa kalkmayı başardım. Ta ki gönül heybem seninle dolup taşana kadar. Kim bilir, farkında değilsin belki ama “nun” misali sevdalandım ben sana. İçimde olmana rağmen doya doya sarılamadım. Sen farkında olmasan da ben hep etrafındaydım.
İzledim seni öyle, uzaktan uzağa. Canını yakmaktan korkup dokunamadım. Yine arsızlaştı sensiz yanım. Zaman acımasızca kemiriyor duygularımı. Oysa ben bu acılara rağmen uzaktan da olsa görmeye razıyım seni.

(Tanıtım Bülteninden)